صحرای “تار” در هند با مساحت ۲۰۰ هزار کیلومتر، یکی از بد آب‌ و هواترین مکان‌های کره‌ی زمین است. گرمای کشنده، بادهای داغ و خشکسالی تقریبا همیشگی، باعث شده این صحرا را با نام “منطقه‌ی مرگ” بشناسند.

دمای هوای منطقه معمولا بیش از ۵۰ درجه بوده و میزان بارش‌های سالیانه، کمتر از ۵ سانتی‌متر است. گرچه منابع کافی غذا و آب در این منطقه وجود ندارد، اما تنوع گونه‌های طبیعی در “تار” جالب توجه بوده، این صحرا زیستگاه تعدادی از قوی‌ترین و کمیاب‌ترین موجودات دنیا و همینطور انسان‌هاست. انسان‌ها از عصر سنگ در این منطقه ساکن بوده، برای بقا، ناچار به همزیستی با حیوانات بومی بوده‌اند.

در این برنامه با بررسی این صحرای بزرگ هند، از رازهای پنهانش آگاه شده، درخواهیم یافت که “تار” چطور به یکی از پرجمعیت‌ترین صحراهای دنیا تبدیل شده است.

http://www.aparat.com/v/BuHdC
 
http://www.aparat.com/v/yr54k
 

دنیائی گمشده را تصور کنید… دنیائی با قبایل جنگجو، جنگل‌های پر از ببر، کوهستان‌های فتح نشده و رودخانه‌های دست نخورده. هفت منطقه‌ی بکر و ناشناخته در هند وجود دارد که به “هفت خواهر هندوستان” مشهور شده‌اند. این سرزمین بکر چه رازهائی را در خود جای داده و چطور برای این مدت طولانی، دست نخورده باقی مانده است؟

صدها سال درگیری و شرایط خاص جغرافیائی موجب شده که مناطق واقع در شمال شرقی هند، خالی از حضور توریست‌های خارجی باشد. این مناطق از شمال به هیمالیا و از جنوب به اقیانوس هند منتهی می‌شوند.

در این دنیای گمشده، کوهستان‌های جنگلی با ایجاد سیستم‌های آب و هوایی خاص خود، موجب بارش باران به صورت تقریبا مداوم شده‌اند. آب در سرتاسر این منطقه جاری است.

گیاهان با سرعتی شگفت‌آور رشد کرده، محیطی مناسب را برای زیست تعداد زیادی از حشرات، پرندگان و حیوانات فراهم آورده‌اند. دنیایی خیس، سبز و انبوه از جنگل‌های کوهستانی در دامنه‌های همیالیا شکل گرفته، انواع گونه‌های حیات را از خرس‌ها گرفته تا روباه‌ها، افعی‌ها، میمون‌های کمیاب و فیل‌ها در خود جای داده است.

شمال شرق هندوستان، بهشت انسان‌شناسان است: هیچ منطقه‌ی دیگری از دنیا از چنین تنوع نژادی برخوردار نیست. سراشیبی‌های جنگلی مملو از قبائلی مرموز هستند که روند زندگیشان توسط بارش باران و میوه‌های فصلی جنگلی تعیین می‌شود. در این مناطق بکر و ناشناخته، مردمی نه چندان شناخته شده برای دنیای غرب، هنوز هم با همان سنت‌های باستانی مشغول زندگی هستند

http://www.aparat.com/v/iE5X4

رشته کوه‌های “گهات غربی” که ۱۶۰۰ کیلومتر از سواحل غربی هند را دربرگرفته‌اند، یکی از متنوع‌ترین مناطق دنیا از نظر گونه‌های زیستی هستند.

قله‌های کوه‌ها داخل ابرهای باران زا فرو رفته و بارش باران‌های موسمی، ارتفاعات غربی کوهستان را به یکی از پربارش‌ترین بخش‌های هند تبدیل کرده است. جنگل‌های بارانی منطقه هم مملو از گونه‌های متفاوت زیستی هستند.

میمون‌های دم شیری رو به انقراض، میوه‌های مناطق جنگلی را با سنجاب‌های بزرگ تقسیم کرده‌اند. بین شاخه‌های پربار درختان، یک مار زمردرنگ در کمین یک مارمولک پرنده است و پائین‌تر، در سطح جنگل، بزرگترین مار سمی دنیا، شاه کبرا، حکمرانی می‌کند.

در بیش شرقی کوهستان و مناطق خشک جنگلی، ببرها و سگ‌های وحشی مشغول رقابت برای شکار هستند.

“گهات غربی” نقشی کلیدی در بهبود شرایط زندگی در بخش جنوبی هندوستان دارد. آب باران از کوهستان‌ها به سمت ساحل سرازیر شده، به تالاب “کرالا” می‌ریزد و رودخانه‌های خروشان به عنوان عنصری حیاتی برای حیوانات و مردم منطقه، به سمت شرق و بخش خشک هندوستان جریان پیدا می‌کنند.

رشته کوه‌های هیمالیا با امتداد از غرب تا شرق بخش شمالی هند، کمانی به طول ۲۵۰۰ کیلومتر را شکل داده‌اند.

خارج از آسیا، هیچ قله‌ای مرتفع‌تر از ۷۰۰۰ متر وجود ندارد، اما در کوهستان‌های هیمالیا، بیش از ۱۰۰ قله، این ارتفاع را به میزان حداقل ۲۰۰ متر پشت سر می‌گذارند و این رشته کوه‌ها را به بلندترین منطقه‌ی کوهستانی دنیا تبدیل کرده‌اند.

تلاقی زمین با آسمان در این منطقه‌ی صعب العبور موجب وزش بادهای شدید، دمای زیر صفر و عدم وجود اکسیژن کافی شده، زندگی را تقریبا برای تمامی گونه‌های حیات مشکل کرده است. اما نکته‌ی شگفت‌آور این است که با وجود این ویژگی‌های خاص جغرافیائی، این مناطق یکی از بزرگترین و گوناگون‌ترین مجموعه‌های جانداران و از جمله انسان‌ها را در خود جای داده‌اند.

گله‌داران کوچ‌نشین ساکن منطقه، مرتبا ناچار به تغییر ارتفاع محل زندگی خود هستند. در ارتفاع ۵ هزار متری از سطح دریا، دمای هوا در زمستان تا منهای ۵۰ درجه هم پائین می‌آید، بنابراین قبیله‌ی “چانگا” به مناطق کم ارتفاع‌تر با دمای هوای قابل تحمل‌تر منهای ۳۰ درجه کوچ می‌کنند

http://www.aparat.com/v/6i2zF

گنگ” بزرگترین رودخانه‌ی هند است و از توده‌های یخی بلندترین کوهستان‌های دنیا، یعنی همیالیا، به بزرگترین خلیج دنیا، خلیج بنگال، سرازیر می‌شود.

وجود این رودخانه برای حیات وحش هند لازم است: از کرگدن‌های تک شاخ کمیاب هندی و دلفین‌های روخانه‌ای گرفته تا گونه‌ای سمورهای دریائی که به صورت گروهی در آب مشغول شکار ماهی می‌شوند و تمساح‌های پوزه بلندی که تنها بومی همین منطقه هستند.

هشت درصد از جمعیت دنیا ساکن مناطق اطراف رودخانه‌ی “گنگ” هستند و زندگیشان به همین رودخانه وابسته است. اما “گنگ” برای هندوها نه یک رودخانه‌ی ساده، بلکه یک الهه است.

سالیانه میلیون‌ها نفر انسان معتقد برای شستشو در آب‌های مقدس رودخانه به “گنگ” می‌آیند و برای بسیاری از آن‌ها، “گنگ” آرامگاه ابدی جسمشان است. روزانه بیش از ۲۰۰ مراسم سوزاندن اجساد در “واراناسی”، شهر مقدس واقع در مرکز منطقه‌ی “گنگ” انجام شده و خاکسترها به داخل رودخانه ریخته می‌شود

http://www.aparat.com/v/vYCWO