فصل دوم :
قسمت 1 (غلات صبحانه) : «گرگ والاس» این هفته از خط تولید بزرگترین کارخانهی تولید غلات صبحانه در اروپا بازدید می‌کند. مواد خام این کارخانهی غذایی، در حقیقت ذرت خام است که از سراسر جهان به‌ویژه آرژانتین به آنجا ارسال می‌شود. در بازدید از خط تولید این کارخانه با راز چگونگی تهیه «کورن فلیکس»های صبحانه آشنا می‌شویم… اینکه چگونه پخته می‌شوند، چگونه طعم به آنها افزوده می‌شود و …
در این برنامه خواهیم دید که چطور این کارخانه، می‌تواند در هر بیست و چهار ساعت، یک میلیون پاکت غلات صبحانه درست کند و سپس آنها را علاوه بر بریتانیا به نقاط مختلف جهان – مانند مالزی- صادر کند.
قسمت 2 (چیپس) : در این برنامه همراه با «گرگ والاس» وارد بزرگترین کارخانهی چیپس جهان می‌شویم. این کارخانه هر روز بیشتر از پنج میلیون بسته چیپس تولید می‌کند که نیاز به ۲۷ تن سیب‌زمینی خام دارد. در بازدید از خط تولید این کارخانه خواهیم دید که چگونه سیب‌زمینی‌ها پوست‌گیری و سپس برش داده و سرخ می‌شوند…
در همین حال «چری هیلی» با رازهای چیپس‌های ترد و خوشمزه آشنا می‌شود؛ و همچنین ترفندهای شگفت‌انگیزی که با استفاده از آنها مغز ما چیپس را تردتر از آنچه در واقع هست، تشخیص می‌دهد…
و سرانجام با کمک یک تاریخ‌دان با کاشف چیپس آشنا می‌شویم. آیا کسی که اولین بار چیپس را تولید کرد یک آمریکایی بود یا یک بریتانیایی؟
قسمت 3 (کنسرو لوبیا) : گفته می‌شود بریتانیا بیشتر از هر کشور دیگری در جهان خوراک لوبیا مصرف می‌کند به طوری که در این کشور روزانه بیش از دو میلیون قوطی از این غذا مصرف می‌شود. در این برنامه با «گرگ والاس» همراه می‌شویم تا شاهد باشیم چگونه ۲۷ تن بارِ لوبیا که از آمریکای شمالی وارد شده، تخلیه می‌شود… پس از آن به داخل بزرگترین کارخانهی تولید کنسرو لوبیا در جهان می‌رویم؛ کارخانه‌ای که می‌تواند روزانه بیش از سه میلیون قوطی کنسرو لوبیا تولید کند.
در ادامه برنامه «چری هیلی» می‌خواهد ببیند که چه اتفاقی برای یک قوطی کنسرو لوبیای مصرف‌شده می‌افتد. او برای پی بردن به این موضوع به بزرگترین مرکز بازیافت زباله در بریتانیا می‌رود تا شاهد باشد که چگونه در آنجا ۳۲۰ تن فولاد مذاب از قوطی‌های مصرف‌شده تهیه می‌شود که این مقدار برای تهیه ۸ میلیون قوطی کافی هستند…
در ادامه‌ی برنامه «روت گودمن» به ما نشان می‌دهد که چطور در اوایل قرن نوزدهم، سوءتغذیه باعث مرگ بیش از نیمی از دریانوردان بریتانیایی شد و چگونه اختراع غذاهای کنسروی باعث نجات آنها از سوءتغذیه در سفرهای طولانی مدت دریایی شد.
قسمت 4 (دوچرخه سازی) : در این برنامه، «گرِگ والاس» وارد بزرگترین کارخانهی دوچرخه‌سازی بریتانیا می‌شود که روزانه ۱۵۰ دوچرخه‌ی تاشو «folding bicycle» تولید می‌کند. در ادامه او به خط تولید انسانی این کارخانه – که فرآیندی چند مرحله‌ای است- وارد می‌شود تا دوچرخه‌ای را با مشخصات مورد نظر خودش تولید کند.
او در این تجربه فرا خواهد گرفت چگونه برای ساخت دوچرخه۱۲۰۰ قطعه‌ی مجزا را کنار هم قرار دهد و چطور بدنه‌ی دوچرخه را با استفاده از حرارت بسیار بالا به هم جوش دهد؛ مهارت‌هایی که برای فرا گرفتن آنها چند سال وقت لازم دارد…
او همچنین به دیدار یکی از تولیدی‌های زین چرمی در بیرمنگهام می رود که ۱۵۰ سال در این کار سابقه دارد. او می‌خواهد کشف کند چگونه آنها از پوست گاوهای انگلستان و ایرلند برای ساخت زین استفاده می‌کنند. گاوهای این مناطق به دلیل آب‌و‌هوای سرد پوست ضخیم‌تری دارند که برای این کار مناسب‌تر است.
در این میان «چری هیلی» نکاتی هم از تیم دوچرخه‌سواری بریتانیا می‌آموزد که به دوچرخه‌سوارهای غیرحرفه‌ای کمک می‌کند قدرت پدال زدن روی دوچرخه را افزایش دهند. از جمله اینکه چگونه تغییر وضعیت بدن و پایین آوردن آن کمک می‌کند تا ده درصد سرعت و بازدهی را هنگام دوچرخه‌سواری بالا ببریم.
او در این تجربه همچنین فرامی‌گیرد چگونه با توجه به آب‌و‌هوای بریتانیا، بدنه‌ی دوچرخه را به شکل مناسبی رنگ کند. رنگ کردن با استفاده از الکترواستاتیک و کوره‌ای با دمای ۱۸۰ درجه. در این برنامه همچنین متوجه خواهیم شد چرا کامیون‌ها برای دوچرخه‌سواران بسیار خطرناک هستند: در شهر لندن از سال ۲۰۱۱ تا کنون ۶۶ دوچرخه سوار کشته شده‌اند که بیش از نیمی از آنها در اثر برخورد با کامیون بوده.
و همچنین تاریخ‌دانی به نام «روت گودمن» درباره‌ی تاریخچه‌ی دوچرخه‌های تا شو از سال ۱۸۷۰ اطلاعات جالبی را برای ما بازگو می‌کند. و اینکه در جریان جنگ جهانی دوم چگونه هفتاد هزار دوچرخه‌ی تاشوی ویژه برای عملیات نرماندی ساخته شد.
او همچنین کشف می کند که چگونه اختراع شکل دوچرخه‌ی ایمن (مشابه دوچرخه های امروزی) در اواخر قرن نوزدهم باعث شد زنان طرفدار تساوی حقوق از آن برای گسترش اعتراضات و تظاهرات خود استفاده کنند.
قسمت 5 (آبنبات سازی): در این برنامه «گرگ والاس» شاهد تخلیه یک تانکر پر از شکر از «نورفک» انگلستان خواهیم بود… ما این شکرها را دنبال می کنیم تا ببینیم چطور در مدت کمتر تنها بیست و چهار ساعت در یکی از قدیمی‌ترین کارخانه های آبنبات‌سازی بریتانیا این شکرها – با کمک دستگاه‌های پیشرفته و کار بیش از ۵۰۰ کارگر – به آبنبات و شیرینی تبدیل می‌شوند. در همین حال «چری هیلی» وارد بخش تحقیقات می‌شود تا با چشمان خودش ببیند که تولید یک محصول جدید چه سختی‌هایی دارد.
قسمت 6 (کفش ورزشی): در این قسمت همراه با «گرگ والاس» به داخل بخش تولید بزرگترین کارخانه تولید کفش ورزشی بریتانیا می‌رویم و با کارکنان آن دیدار میءکنیم تا شاهد باشیم چگونه این افراد می‌توانند روزانه بیش از ۳۵۰۰ جفت کفش تولید کنند. در این کارخانه روزانه بیش از ۲۲۰ کیلومتر نخ دوزندگی مصرف می‌شود… در ادامه برنامه «چری هیلی» وارد بزرگترین کارخانه چرم‌سازی بریتانیا می‌شود. در آنجا خواهیم دید که چطور این شرکت با تلاش فراوان، سالانه ۲۵۰ هزار کفش باله تولید می‌کند؛ کفش هایی که برخی از آنها فقط برای یک اجرا قابل استفاده هستند.
فصل سوم :
قسمت 1 (چای کیسه‌ای) : در این برنامه همراه با «گرِگ والاس» شاهد سفر برگ‌های چای از کنیا به کارخانه‌ها هستیم تا ببینیم چطور ۲۰ تن برگ چای به ۶/۹ میلیون بسته چای کیسه‌ای تبدیل می‌شود. در طول این سفر «گرگ» کشف می‌کند که ممکن است در یک کیسه‌ی چای تا ۲۰ نوع مختلف برگ چای وجود داشته باشد. در همین حال «چری هیلی» از اسرار برگ‌های چای در یک کارخانهی تهیه چای آفریقایی رمزگشایی می‌کند و متوجه می‌شود ۴۰ درصد آن از ماده‌ای شیمیایی به نام «پُلی فنول» تشکیل شده است. در ادامه او با غافلگیری متوجه می‌شود که چای‌های سفید، سبز و سیاه، همه از یک نوع برگ تهیه می‌شوند. او همچنین کشف می‌کند که کیسه‌ی چای از کاغذهای معمولی ساخته نشده بلکه در ساخت آن از نوعی بافت مخصوص مهندسی‌شده استفاده می‌شود که از کنف، چوب و پلی پروپیلن تهیه شده. او شاهد تهیه‌ی یک رول ۶۰ کیلومتری از این نوع «کاغذ» مخصوص خواهد بود. و در پایان با برخی توصیه‌های علمی برای تهیه‌ی بهترین فنجان چای و نیز برخی کارخانه‌های تولید چای در قرن نوزدهم در لندن آشنا می‌شویم.
قسمت 2 (پاستا) : «گرگ والاس» این‌بار به ایتالیا سفر کرده تا شاهد انتقال هزاران تن گندم به یک کارخانهی بزرگ پاستای خشک جهان باشد. این کارخانه ۶۰ درصد کل پاستای ایتالیا را تولید می‌کند و هر سال ۳۰۰۰ تن از این محصول را به انگلستان عرضه می‌کند. «گرگ»، مرحله به مرحله چگونگی تولید اسپاگتی را دنبال می‌کند؛ در طول هفت کارخانهی تولید آرد و جایی که آرد با آب مخلوط می‌شود و توسط قالب‌های مخصوص به اسپاگتی تبدیل می‌شود.
او همچنین متوجه می‌شود که یک رشته اسپاگتی ایده‌آل ۲۵ سانتیمتر طول دارد و با تکنولوژی خاصی آشنا می‌شود که با کمک آن هر روز می‌توان ۱۵۰ هزار کیلومتر اسپاگتی تولید کرد که این مقدار برای چهار بار کشیده شدن دور کره‌ی زمین کافی است.
در همین حال «چری هیلی» کشف می‌کند که چرا بهترین نوع پاستا از آرد گندم الجزایری تولید می‌شود. همچنین در گفت‌وگو با یک تاریخ‌دان خواهیم دید که پاستا خیلی زودتر از آنچه مردم فکر می‌کنند وارد بریتانیا شده. او برای دیدن یک دستنوشته متعلق به سال ۱۳۹۰ میلادی در رابطه با پاستا، به کتابخانه‌ی بریتانیا می‌رود.
قسمت 3 (بیسکوییت) : «جرج والاس» در لندن است تا از بزرگترین کارخانهی بیسکوییت‌سازی اروپا دیدن کند؛ جایی که هر روز هشتاد میلیون بیسکوییت تولید می‌شود. او شاهد تولید شکلات دایجستیو با ۲۸ تن آرد مخصوص خواهد بود. «جرج» به داخل کارخانه می‌رود تا کشف کند بیسکوییت‌ها چطور توسط یک غلتک شکل‌دهنده‌ی برنزی، که تا ده هزار پوند قیمت دارد، شکل داده می‌شوند. و خواهیم دید که شکلات‌هایی که به بیسکوییت‌ها اضافه می‌شوند در حقیقت به پشت بیسکوییت اضافه می‌شود نه روی آن و همه‌ی ما در حقیقت بیسکوییت شکلاتی را برعکس می‌خوریم! در همین حال «چری هیلی» به منچستر رفته تا چیزهای بیشتری درباره‌ی شکلات‌سازی کشف کند. او به سراغ مواد اولیه بسیار گران‌قیمت برای تهیه‌ی شکلات می‌رود. او در آزمایشگاه دانشگاه ناتینگهام شاهد یک آزمایش علمی است که با آن مشخص می‌شود چرا خیس کردن بیسکوییت با نوشیدنی که بهترین آن چای است، باعث خوشمزه‌تر شدن آن می‌شود. و سرانجام در این برنامه رابطه‌ی میان بیسکوییت و هضم غذا را را بررسی می‌کنیم.
قسمت 4 (فیش فینگر) : این هفته «گرِگ والاس» از یک کارخانهی تولید ماهی بازدید می‌کند؛ جایی که ۱۶۵ تن ماهی را در هر هفته فرآوری می‌کند و در هر روز ۸۰ هزار قطعه «فیش فینگر» تولید می‌کند. ماهی روغن به شکل قطعه‌های بزرگ منجمد و فشرده‌شده وارد کارخانه می‌شود. وزن هر کدام از قطعه‌ها حدود ۷ تن است که مقدار آن استاندارد است. او شاهد خواهد بود که چطور هر قطعه‌ی بزرگ به ۱۶۸ قطعه‌ی کوچکتر برش داده می‌شود و پس از مخلوط شدن با آرد خمیر می‌شود تا پس از ۴۵ ثانیه سرخ شدن آماده‌ی خوردن باشد.
در این برنامه همچنین شاهد حمل ۲۵ تن نیتروژن مایع برای منجمد کردن این قطعه‌های ماهی در دمای منفی ۱۵ درجه سانتیگراد خواهیم بود. «گرِگ» کشف می‌کند که در تمامی این مراحل ماهی داخل «فیش فینگر» تا زمان سرخ شدن، به شکل منجمدشده باقی می‌ماند.
در همین حال «چری هیلی» به «گراندِیویک» در ایسلند سفر می‌کند؛ جایی که در روز تا ۵۰ تن ماهی روغن بارگیری می‌شود. او این ماهی‌ها را در طول فرآوری شدن در کارخانه دنبال می‌کند. و در ادامه هم خواهیم دید که «روت گودمن»، تاریخ‌دان، درباره‌ی ریشه‌های تاریخی ماهی روغن در بریتانیا اطلاعات جالبی ارائه می‌کند.
قسمت 5 (سس مایونز) : «گرِگ والاس» این بار به هلند سفر کرده تا از یکی از بزرگترین کارخانه‌های ساخت سس دیدن کند. تولید سالانه‌ی این کارخانه، حدود یک چهارم میلیون تن است که بیشی از نیمی از آن روانه‌ی بریتانیا می‌شود. بریتانیا سالانه ۴۰ میلیون کیلوگرم مایونز مصرف می‌کند.
او مراحل مختلف تولید این کارخانه را از مزرعه‌ای در نزدیکی «آرنهم» دنبال می‌کند؛ جایی که تخم‌مرغ‌های مورد نیاز برای تولید سس مایونز، توسط ۲۳ هزار مرغ تولید می‌شود و سپس توسط یک دستگاه پیشرفته، سفیده و زرده‌ی تخم‌مرغ‌ها از هم جدا می‌شود. پس از آن او در کارخانهی تولید سس مایونز، شاهد مراحل ترکیب آب و روغن به آن خواهد بود که «امولسیون سازی» (امولسیفیکیشن) نام دارد.
در همین حال «چری هیلی»، به سراغ طرز ساخت ظروف شیشه‌ای می‌رود که سس مایونز داخل آن عرضه می‌شود.
او در «ماستریخت» از یک کارخانهی بزرگ بازدید می‌کند که کوره‌ی آن ظرفیت ۲۵۰ تن شیشه مذاب را دارد و در یازده سال گذشته به طور مرتب فعال بوده است.
و سرانجام در ادامه‌ی برنامه همراه با «روت گودمن»، تاریخ‌دان، با بررسی روند تاریخی تولید سس مایونز، کشف می‌کنیم که چطور سس مایونز وارد زندگی بریتانیایی‌ها شد و مورد علاقه‌ی آنها قرار گرفت.
قسمت 6 (نوشابه ها) : «گرِگ والاس» در این برنامه به کارخانهی «ریبناز گلاسترشر» (Ribena’s Gloucestershire) رفته است. در این کارخانه ۹۰ درصد از انگورفرنگی سیاه بریتانیا به نوشابه تبدیل می‌شود. تولید این کارخانه، ۳ میلیارد بطری در هفته است.
«گرِگ» شاهد جا‌به‌جایی ۵۰۰ تن انگور فرنگی سیاه به یک کارخانه تولید شراب سیب در «سامرست» برای آب‌گیری خواهد بود. البته انگورهای فرنگی سیاه بین ماه‌های تیر و مرداد به آنجا برده می‌شوند که در آن زمان این این کارخانه، سیب برای آب‌گیری ندارد. همراه با «گرگ» با تکنولوژی پیشرفته‌ای که در این کارخانه به کار رفته آشنا می‌شویم. در آنجا خواهیم دید که چگونه عطر انگورهای سیاه به شکل جداگانه گرفته می‌شود و سپس دوباره به نوشابه‌ها اضافه می‌شود. پس از آن کنسانتره و عطر میوه، به کارخانهی نوشابه برده می‌شود که در آنجا با یازده ماده‌ی دیگر ترکیب و به نوشابه اضافه می‌شود.
«گرِگ» از دستگاهی بازدید می‌کند که می‌تواند در زمان یک دهم ثانیه بطری پلاسنیکی تهیه کند. و پس از آن به راز استفاده از نیتروژن در ساخت این بطری‌ها پی می‌برد…
در همین حال «چری هیلی» به دیدار باغ‌ها و مزارع تولید انگور در «کنت» می‌رود که بخشی از مواد اولیه‌ی کارخانه از آنجا تامین می‌شود. در ادامه شاهد خواهیم بود که «روت گودمن» درباره‌ی ریشه‌ی تاریخی نوشابه‌ها و نوشیدنی‌های ملایم در اواخر قرن هجدهم تحقیق می‌کند.
فصل چهارم :
قسمت 1 (قهوه) :
قسمت 2 (دستمال توالت) :
قسمت 3 (سوسیس) :
